NAMIK KEMALİN KOMPOZİSYONU

[kaan]

"Hayat, bazen insanın yüzüne gülmeyebilir. Bir insan, bütün çabalarına rağmen karşılaştığı güçlüklerle başa çıkamadığı zaman maddeten ve manen yenilmiş duruma düşer. Türlü acılar, çaresizlik ve umutsuzluklar içinde kıvranan zavallı bir yaratık olur. Toplum, hayat yolunda tökezlenen böyle kişileri "düşmüş" olarak nitelendirir.
Düşmüş insan, içinde bulunduğu şartlar nedeniyle moral çöküntüsüne uğramış kimsedir. Yardım dileyen bakışlarını önce yakınlarına, sonra içinde bulunduğu topluma çevirir. Doğrulabil-mek için destek arar. Kendisini gerçekten sevenler, onun bu haline üzülürler, teselli etmeye çalışırlar. Ruhları insanî duygularla donanmış böyle dostların yanı sıra, ruhsuz, merhametsiz insanlar da vardır. Nedense birçokları, tanımadıkları insanların sıkıntılarına karşı lakayt bir tavır takınırlar. Bu bencil durum, acizlik ve düşkünlük olaylarında daha keskin bir şekilde ortaya çıkar. Parlak mevkilere ulaşanları birçok kimse çekemez. Bu insanlar, bulundukları mevkilerden düştükleri zaman garip ve bencil bir rahatlık duyarlar. Düşenlere kolay kolay yardım elini uzatan bulunmaz.
Aslında insanlık, bütün bencil duygulardan sıyrılıp birbirimizi sevmek, korumak ve yardımlaşmak demektir."